1- تراکتورسازی تبریز 640 هزار نفر

2- استقلال تهران 458 هزار نفر

3- پرسپولیس تهران 452 هزار نفر

4- نفت آبادان 172 هزار نفر

5- داماش گیلان153 هزار نفر

6- شاهین بوشهر 111 هزار نفر

با یک نظر اجمالی به آمار سال های قبل به این نتیجه می رسیم که تیم نفت آبادان که سال پیش مقام چهارمین تیم پرطرفدار  ایران را از شاهین ربوده بود همچنان در جایگاه چهارم باقی مانده و امسال شاهین بوشهر با یک رده سقوط و دادان جای خود با داماش گیلان ششمین تیم پرطرفدار لیگ برتر ایران است...به امید بقای این تیم پرطرفدار در لیگ برتر و آرزوی موفقیت با تیم شاهین و هوادارانش

نکته دوم حضور تراکتورسازی تبریز در جایگاه نخست برای سومین سال پیاپی و شلوغی استادیوم یادگار امام این شهر است.

نکته سوم افزایش تماشاگران اسقلال به خاطر نتیجه گیری عالی این تیم در سال جدید.

نکته چهارم حقیقت پرطرفداری پیروزی است که با این نتایج افتضاح همچنان جزو پرتماشاگرترین های لیگ برتر ایران است.

مجموع تماشاگران تا پایان هفته سی و یکم لیگ یازدهم 2584000 نفر محاسبه شده است.

میانگین هر هفته برابر است با 80800 نفر

میانگین هر بازی برابر است با 9000 نفر

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

مجموع تماشاگران تا پایان هفته سی و یکم لیگ دهم یعنی پارسال همین موقع 2755000 نفر محاسبه شده بود.

میانگین هر هفته برابر است با 86000 نفر

میانگین هر بازی برابر است با 9550 نفر

1- تراکتورسازی تبریز 680 هزار نفر

2- استقلال تهران 478 هزار نفر

3- پرسپولیس تهران 459 هزار نفر

4- نفت آبادان 192 هزار نفر

5- داماش گیلان 163 هزار نفر

----------------------------------------------------------------------------------------------

6- شاهین بوشهر 114 هزار نفر

7- فجر شیراز 101 هزار نفر

8- سپاهان اصفهان 91 هزار نفر

9- ملوان بندر انزلی 87 هزار نفر

10- شهرداری تبریز 86 هزار نفر

11- مس کرمان 70 هزار نفر

12- فولاد خوزستان 67 هزار نفر

---------------------------------------------------------------------------------------------

13- صبای قم 35 هزار نفر

14- ذوب آهن اصفهان 33 هزار نفر

15- سایپا البرز 30 هزار نفر

16- راه آهن شهر ری 23 هزار نفر

17- مس سرچسمه 21 هزار نفر

18- نفت تهران 13 هزار نفر

-----------------------------------------------------------------------

مجموع تماشاگران لیگ یازدهم : 2743000 نفر

میانگین تماشاگران هر هفته : 80700 نفر

میانگین تماشاگران هر بازی : 9000 نفر

عکاس سر کلاس درس آمده بود تا از بچه‌هاى کلاس عکس یادگارى بگیرد. معلم هم داشت همه بچه‌ها را تشویق می‌کرد که دور هم جمع شوند.

معلم گفت: ببینید چقدر قشنگه که سال‌ها بعد وقتى همه‌تون بزرگ شدید به این عکس نگاه کنید وبگوئید : این احمده، الان دکتره. یا اون مهرداده، الان وکیله. یکى از بچه‌ها از ته کلاس گفت: این هم آقا معلمه، الان مرده

با مردن شروع میکنی و میبینی که همه چیز خیلی عجیب است...

سپس بیدار میشوی و میبینی که در خانه سالمندان هستی!

  ...و هر روز که میگذرد حالت بهتر میشود...!

  بعد از مدتی چون خیلی سالم و سرحال میشوی از آنجا اخراجت میکنند!

  بعد از آن میروی و حقوق بازنشستگی ات را میگیری و وقتی کارت را شروع میکنی در همان روز اول یک ساعت مچی طلا میگیری و یک میهمانی برایت ترتیب داده میشود !!!

  میهمانی ای که موقع بازنشستگی برای شما میگیرند و به شما پاداش یا هدیه میدهند

  40 سال آزگار کار میکنی تا جوان شوی و از بازنشستگی ات لذت ببری...!

  سپس حال میکنی و الکل مینوشی و تعداد زیادی دوست دختر خواهی داشت و کمی بعد باید خودت را برای دبیرستان آماده کنی !!!

  در دبیرستان روزگار خوشی را سپری می کنی

  سپس دبستان

  برای دبستان رفتن آماده میشوی

  و بعد از آن تبدیل به یک بچه میشوی و بازی میکنی و هیچ مسوولیتی نداری...

  سپس نوزاد میشوی

  و آنگاه به دنیا می آیی !

  در این مرحله 9 ماه را باید به حالت معلق در یک آب گرم مجلل صفا  کنی که دارای حرارت مرکزی است و سرویس اتاق هم همیشه مهیا است، و فضا هر روز بزرگتر میشود، واااای!

و در پایان شما با یک ارضاء به پایان میرسید...!

کدام پایان زیبا تر است؟

این که گفتم یا این:

 می بینید که حق با بنده است !!!

يارو نشسته بوده پشت بنز آخرين سيستم، داشته صد و هشتاد تا تو اتوبان ميرفته، 
يهو ميبينه یک موتور گازی ازش جلو زد! 
خيلی شاكی ميشه، پا رو ميگذاره رو گاز، با سرعت دويست از بغل موتوره رد ميشه. یک مدت واسه خودش خوش و خرم ميره، يهو ميبينه متور گازيه غيييييژ ازش جلو زد! 
ديگه پاک قاطی می کنه  با دويست و چهل تا از موتوره جلو ميزنه. 
همينجور داشته با آخرين سرعت ميرفته، يهو ميبينه، موتور گازيه مثل تير از بغلش رد شد!! 
طرف كم مياره، ميزنه كنار به موتوريه هم علامت ميده . خلاصه دوتایی واميستن كنار اتوبان، يارو پياده ميشه، ميره جلو موتوريه، ميگه: آقا !  من مخلصتم، فقط بگو چطور با اين موتور گازی روی ما رو کم کردی؟!
موتوريه با رنگ پريده، نفس زنان ميگه : 
والله ... داداش... خدا پدرت رو بيامرزه وایستادی!...کش شلوارم گیر کرده به آیینه بغلت!
نتیجه اخلاقی
اگه می بینید بعضی ها در کمال بی استعدادی پیشرفت های قابل ملاحظه ای دارند

اتومبیل مردی که به تنهایی سفر می‌کرد در نزدیکی صومعه‌ای خراب شد. مرد به سمت صومعه حرکت کرد و به رئیس صومعه گفت: «ماشین من خراب شده. آیا می‌توانم شب را اینجا بمانم؟»
رئیس صومعه بلافاصله او را به صومعه دعوت کرد. شب به او شام دادند و حتی ماشین او را تعمیر کردند. شب هنگام وقتی مرد می‌خواست بخوابد صدای عجیبی شنید. صدایی که تا قبل از آن هرگز نشنیده بود. صبح فردا از راهبان صومعه پرسید که صدای دیشب چه بوده اما آن‌ها به وی گفتند: «ما نمی‌توانیم این را به تو بگوییم. چون تو یک راهب نیستی». مرد با نا امیدی از آن‌ها تشکر کرد و آنجا را ترک کرد.
چند سال بعد ماشین همان مرد باز هم در مقابل همان صومعه خراب شد. راهبان صومعه بازهم وی را به صومعه دعوت کردند، از وی پذیرایی کردند و ماشین‌اش را تعمیر کردند. آن شب بازهم او آن صدای مبهوت کننده عجیب را که چند سال قبل شنیده بود، شنید. صبح فردا پرسید که آن صدا چیست اما راهبان بازهم گفتند: «ما نمی‌توانیم این را به تو بگوییم. چون تو یک راهب نیستی».
این بار مرد گفت «بسیار خوب، بسیار خوب، من حاضرم حتی زندگی‌ام را برای دانستن آن فدا کنم. اگر تنها راهی که من می‌توانم پاسخ این سوال را بدانم این است که راهب باشم، من حاضرم. بگویید چگونه می‌توانم راهب شوم؟»
راهبان پاسخ دادند «تو باید به تمام نقاط کره زمین سفر کنی و به ما بگویی چه تعدادی برگ گیاه روی زمین وجود دارد و همین‌طور باید تعداد دقیق سنگ‌های روی زمین را به ما بگویی. وقتی توانستی پاسخ این دو سوال را بدهی تو یک راهب خواهی شد.»
مرد تصمیمش را گرفته بود. او رفت و ۴۵ سال بعد برگشت و در صومعه را زد. مرد گفت:‌«من به تمام نقاط کره زمین سفر کردم و عمر خودم را وقف کاری که از من خواسته بودید کردم. تعداد برگ‌های گیاهان دنیا ۳۷۱,۱۴۵,۲۳۶,۲۸۴,۲۳۲ عدد است. و ۲۳۱,۲۸۱,۲۱۹,۹۹۹,۱۲۹,۳۸۲ سنگ روی زمین وجود دارد».
راهبان پاسخ دادند: «تبریک می‌گوییم. پاسخ‌های تو کاملا صحیح است. اکنون تو یک راهب هستی. ما اکنون می‌توانیم منبع آن صدا را به تو نشان بدهیم.»
رئیس راهب‌های صومعه مرد را به سمت یک در چوبی راهنمایی کرد و به مرد گفت: «صدا از پشت آن در بود».
مرد دستگیره در را چرخاند ولی در قفل بود. مرد گفت: «ممکن است کلید این در را به من بدهید؟»
راهب‌ها کلید را به او دادند و او در را باز کرد. پشت در چوبی یک در سنگی بود. مرد درخواست کرد تا کلید در سنگی را هم به او بدهند. راهب‌ها کلید را به او دادند و او در سنگی را هم باز کرد. پشت در سنگی هم دری از یاقوت سرخ قرار داشت. او بازهم درخواست کلید کرد. پشت آن در نیز در دیگری از جنس یاقوت کبود قرار داشت و همین‌طور پشت هر دری، در دیگر از جنس زمرد سبز، نقره، یاقوت زرد و لعل بنفش قرار داشت. در نهایت رئیس راهب‌ها گفت: «این کلید آخرین در است». مرد که از درهای بی پایان خلاص شده بود قدری تسلی یافت. او قفل در را باز کرد. دستگیره را چرخاند و در را باز کرد. وقتی پشت در را دید و متوجه شد که منبع صدا چه بوده است متحیر شد. چیزی که او دید واقعا شگفت‌انگیز و باور نکردنی بود.
.
.
.
.
.
..
.
.
اما من نمی توانم بگویم او چه چیزی پشت در دید، چون شما راهب نیستید!
...
لطفا به من حرف بد نزنید!
خودمم دارم دنبال اون نفری که اینو برای من فرستاده می‌گردم تا حقشو کف دستش بگذارم.

استاد: وقتی بزرگ شوی چه میکنی ؟
من: عروسی
استاد: نخیر منظورم اینست که چكاره میشوی ؟
من:: داماد
استاد: منظورم اینست وقتی بزرگ شوی چه میکنی ؟
من: زن میگیرم
استاد: احمق ، وقتی بزرگ شوی برای پدر و مادرت چه میکنی ؟
من: عروس میارم
استاد: لعنتی ، پدر و مادرت در آینده از تو چی میخواهد ؟
من: نوه!
استاد: گم شو بیرون

صدای بوق ، ترافیک، شلوغی و آلودگی هوا از تهرانی ها انسان هایی بی تحمل ساخته است.انسان هایی که با یک بوق ، یک ترمز ناگهانی و یا یک تنه ساده بر اثر شلوغی به هم می پرند و پرخاش می کنند و گاهی فاجعه می افرینند.

عصبانیت و خشم، خودخوری و کلافگی بر اثر مشکلات اقتصادی، بیکاری و ... نیز بر عمق فاجعه می افزاید تا از تهرانی ها انسان هایی عصبی و انتقام جو بسازد.

جدیدترین آمارهای وزارت بهداشت از ابتلای 21درصدی مردم کشور به اختلالات روانی خبر می‌دهد که در پایتخت به 34درصد می‌رسد. بیمارانی که در جمعیت 12 میلیونی تهران، 4میلیون نفر می‌شوند.

یک جامعه شناس گفت: «جامعه دچار آنومی است و ارزش ها و هنجارهای فرهنگی فرو ریخته است. اکنون جوانان نسبت به آینده ناامید هستند و امیدی به ازدواج، شغل، مسکن و .. ندارند و شادی و نشاط هم در جامعه وجود ندارد که باعث می شود جوانان بیشتر در معرض خودکشی قرار بگیرند.»

بر اساس آمار اعلام شده از سوی سازمان پزشکی قانونی کشور در 9 ماهه امسال  3125 تن در حوادثی که مشکوک به خودکشی تشخیص داده شد، جان خود را از دست داده‌اند. بررسی دو آمار در 9 ماهه سال 91 و 92 از افزایش 14 درصدی آمار خودکشی در کشور حکایت دارد.

در سال گذشته، از کل مرگهای مشکوک به خودکشی در کشور، بیشترین موارد خودکشی در گروه سنی 18 تا 24 سال ثبت شده است که 28.2 درصد از کل موارد خودکشی این سال را در برمی‌گیرد.

سایت تبیان در گزارشی به قلم نداسادات پاکنهاد وکیل دادگستری به وضعیت زنان خیابانی در جامعه ایرانی پرداخته است.

در این مطلب آمده است: «پیشاپیش به خاطر محتوای تاسف برانگیز این گزارش از خوانندگان فهیم پوزش می‌خواهیم اما چه می‌توان کرد که پدیده‌های فاسد و ضد ارزش اجتماعی را نمی‌توان نادیده گرفت و انکار کرد. این روزها دیگر، کمتر کنار خیابان کلانشهرهایی همچون تهران، اصفهان و شیراز زنان خیابانی را می‌بینیم. نه اینکه نبینیم اما نسبت به گذشته، کمتر صحنه چانه زدن یک زن خیابانی با سرنشین یک خودروی سواری را کنار خیابان و بر سر قیمت مشاهده می‌کنیم. پس زنان و دختران خیابانی کجا رفته‌اند؟ آیا دست از این کار برداشته و اصلاح شده‌اند؟ پاسخ منفی است! این روزها باید زنان خیابانی را در خانه‌های تیمی فساد جستجو کرد. این روزها، مردانی به عنوان رابط در گوشه و کنار شهر حضور دارند که مشتریان هرزگی باید برای دسترسی به زنان خیابانی، ابتدا با این رابط‌ها وارد مذاکره شوند.

 مهاجرت دسته‌جمعی موش‌ها در حالی‌ که شال و کلاه کرده‌اند و بار پنیر همراه دارند، تصویری است که در کارتون‌ها بخشی از دنیا و زندگی موش‌ها را تصویر می‌کند. موش‌هایی که اگر گربه‌ها دنبالشان می‌کردند یا آب فاضلاب بالا می‌آمد، تصمیم به مهاجرت می‌گرفتند. کمتر کسی اما در دنیای واقعیت باور می‌کند که موش‌ها مهاجرت کنند. آن هم در تهران، شهری که جوی‌ها و زباله‌هایش به مذاق موش‌ها خوش آمده و خانواده بزرگ موش‌ها در آن زندگی راحت و بی‌دغدغه‌ای دارند.

به گزارش  سایت روز نو، می‌گویند تهران بهشت موش‌هاست و موش‌های آن به قدری پروار شده‌اند که گربه‌ها حتی جرات نزدیک شدن به آنها را ندارند. با همه اینها مدتی قبل جمع زیادی از موش‌های ساکن در محله‌های جنوب شهر تهران تصمیم گرفتند مهاجرت کنند؛ دسته‌جمعی از محله‌ای به محله دیگر. اما چه اتفاقی افتاد که صحنه درام مهاجرت موش‌ها بیرون از جعبه تلویزیون در دنیای واقعیت نیز تکرار شد؟ پای گربه‌ای در میان نبود. سیل فاضلاب هم خانه‌شان را خراب نمی‌کرد تا دنبال سرپناه از محلی به محل دیگر بروند. ماجرا زمانی آغاز شد که آقای شهردار تهران تصمیم گرفت پارکی بسازد. وقتی قرار شد در محل پادگان قلعه‌مرغی پارک بزرگی ساخته شود و یک‌باره گل و سیمان و ماشین‌های بزرگ و کوچک راهی جنوب تهران شدند، وقتی صدای ماشین‌ها در پادگان پیچید و چنگال آهنینشان خاکی را که کلونی بسیاری از موش‌های شهر بود کاوید، چه ترسی به جانشان افتاد. مثل موش‌ها در فیلم‌های کارتونی نگاهشان ثابت ماند و ضربان قلبشان بالا رفت. شاید هم بر عکس موش‌های کاغذی کارتون که در شرایط بحرانی در خانه موش بزرگ گرد هم می‌آیند و با هم تصمیم می‌گیرند، فرصت همفکری هم پیدا نکرده‌ و با اولین ضربه‌های آهن در قلمرو کلونی‌هایشان پا به فرار گذاشته باشند. به هر حال هر چه که هست با آمدن لودرهای شهرداری، موش‌ها که خانه‌های گرم و نرمشان را در خطر دیدند، دسته‌جمعی کوچ کردند.

 معمولاً آنچه در شناسایی ماهیت یک آسیب اجتماعی مورد غفلت واقع می‌شود، واکاوی تاریخی آن آسیب است. بسیاری از اندیشمندان جهان خودآگاهی تاریخی را نخستین قدم در شناسایی آسیب‌ها و ظرفیت‌های یک ملت می‌دانند. اعتراف و پذیرش آن آسیب یا ظرفیت نیز دومین قدم است. همچون بیماری که بیماری خود را می‌پذیرد و نخستین گام را برای درمان برمی‌دارد.

به گزارش  تابناک : واکاوی تاریخی یک آسیب و یا ناهنجاری فرهنگی همچون پدیده دروغگویی، همان کاری است که یک روانپزشک با بیمارش می‌کند، رفتن به گذشته‌ها و یافتن علت‌های اصلی. ریشه‌های تاریخی پدیده دروغگویی که نسبت‌های محکمی با پنهان کاری و ریا دارد، چیست؟

دکتر علی انتظاری مدیر گروه جامعه‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در پاسخ به این پرسش، ما را به حافظه تاریخی‌مان سوق می‌دهد و با تأکید بر اینکه ما شواهدی نداریم ثابت کنیم که هم اکنون به سمت دروغگویی گرایش پیدا کرده ایم، می گوید: دروغگویی در جامعه ایران متعلق به امروز نیست و از گذشته رواج داشته، در حقیقت دروغگویی بیشتر محصول نظام‌های حکومتی تمامیت خواه و شبه استبدادی گذشته بوده، چون شرایط سیاسی حاکم بر جامعه به شکلی بوده که اقتضای دروغگویی می کرده است.

 تفاوتش فقط یک نقطه است؛ یک نقطه ناقابل. این که شهروندی از قالب «مراحمت» برای همنوعش خارج شود و اسباب «مزاحمت» او را ایجاد کند؛ قطعا یک پدیده عادی و طبیعی نیست.

به گزارش جام جم، حتی اگر بعضی مزاحمت های خیابانی هم برایمان عادی شده باشد؛ همین مرحله عادی شدن مزاحمت، خودش پدیده خطرناکی است که نشان می دهد ایجاد مزاحمت برای دیگران، دیگر آن قبح و زشتی اش ریخته و حساسیت های عمومی نسبت به آن کمتر شده است.

شاید کسی پیدا شود که ادعا کند هرگز برای دیگران مزاحمت ایجاد نکرده، اما بعید است فردی مدعی باشد که هیچ وقت مورد مزاحمت قرار نگرفته است.

این مزاحمت ها هم تا دلتان بخواهد، انواع و اقسام مختلف دارد. از متلک پرانی های کوچه بازاری گرفته تا قمه کشیدن در خیابان، همه در زمره مجموعه مزاحمت ها جای می گیرد.

 اواخر سال گذشته مدیرعامل شرکت ساماندهی مشاغل شهرداری تهران اعلام کرد: لانه موش‌های شهر را تخریب می‌کنیم و ظرف شش ماه مشکل موش در تهران حل و مردم به خوبی این موضوع را حس می‌کنند. برای این کار از روش‌های تلفیقی اصلاح معابر، ارتقای آموزش شهروندی، برخوردهای فیزیکی و شیمیایی در سطح شهر تهران استفاده می‌کنیم و مهم‌ترین این اقدامات بحث آموزش شهروندان است.

ابتکار در ادامه نوشت: شش ماه از آن روز می گذرد و شهروندان تهران نه تنها احساس نمی کنند که دیگر مشکلی به نام موش ندارند بلکه ترس از موش در خیابان در کنار ترس از خفت گیر یکی از دلهره های قدم زدن شبانه در خیابان های شهر است. موش هایی که هیچ شباهتی به موجودات دوست داشتنی انیمیشن ها ندارند. اندازه شان هیچ تناسبی با اسمشان ندارند و صفت ترسو هم در موردشان کاربرد ندارند، هیچ اعتنایی به عابران نمی کنند و بی هیچ اغراقی عابر هر لحظه احساس می کند که ممکن است از سوی این موجودات شرور مورد حمله واقع شود. بحث تخریب لانه موش ها تا حدودی صحت دارد، لانه هایشان ویران شده و پناهگاه اصلی آنها در عملیات ساخت بوستان ولایت از بین رفته، همین کار به اصطلاح کارشناسی باعث شده موش ها دست به مهاجرت بزنند و به سایر مناطق سرازیر شوند. موش معضلی بود که همیشه وجود داشته اما صحنه‌ی بهت آور سرازیر شدن ده ها موش از سطل های زباله که بی اعتنا به رهگذران در حال بلعیدن زباله های داخل سطل هستند هولناک است و شهروندان را با این سوال روبرو می کند که زیر شهر و داخل کانال ها چه خبر است؟

 " ایران 140 هواپیمایی جدید، با کیفیت، خودکفا و البته قابل رقابت با خارجی‌هاست و حاضرم کتبا بنویسم ایران 140 از هواپیمای فوکر بسیار بهتر است".

این‌ها بخشی از گفته‌های وزیر اسبق راه و ترابری درباره هواپیمای ایران 140 است که البته وی در پی اتفاق اخیر موضع خود را تغییر داده و می‌گوید" من و سازمان هواپیمایی کشوری مخالف استفاده از ایران 140 بودیم"!

به گزارش ایسنا، قرارداد ساخت ایران 140 در دومین سال از دومین دولت هاشمی بسته شد، قراردادی که بنا داشت خط تولید هواپیمای مسافربری میان برد را با ظرفیت محدود در ایران کلید بزند.

.